สวัสดีค่ะ วันนี้จะนำนิทาน(?)ที่ได้ฝึกเขียนเป็นการบ้าน และได้คอมเม้นจากเพื่อนๆในห้องมาแก้ และบันทึกว่าได้อะไรจากการเรียนครั้งนี้บ้างค่ะ ^^
โอเคมาเริ่มกันเลยดีกว่าค่ะ เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา 5555
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตอนเขียนครั้งแรกยอมรับว่าเขียนตอน 3 ทุ่มกว่าแบบมึนๆงงๆ 555 เชียนมาก็เกิน A4 ไปตั้ง 3 พารากราฟ เลยพยายามตัดออกสุดชีวิต
ผลที่ได้คือเรื่องมันไม่ค่อยปะติดปะต่อกัน แต่ตอนนั้นคิดไม่ออกแล้วเลยส่งไปก่อน ฮือ ต้องขอโทษจริงๆค่ะ T__T
บวกกับคอมเม้นที่ได้จากเพื่อนๆ มีดังนี้ค่ะ
ข้อดี
1.มีบทพูดทำให้เห็นอารมณ์ตัวละครง่าย
2.มีอัศเจรีย์ช่วยเพิ่มอรรถรสของเรื่อง
3.เนื้อเรื่องเป็นแนวแฟนตาซีทำให้สนุก
4.มีหักมุมช่วงท้าย
**ตอนแรกรู้สึกตัวเองวางพล็อตเด๋อมาก 555555 แต่ยังไงก็ตามอยากได้กระต่ายเป็นตัวเอก... เฮ้อ บางทีก็ควรลดความบ้ากระต่ายลงบ้างนะเนี่ย **
**ที่หักมุมช่วงท้ายเพราะตอนนั้นเกิน A4 ค่ะ 5555 เลยทำยังไงก็ได้ให้มันจบ แต่แบบนี้โอเคเนอะ.. ฮืออ **
ข้อเสีย
1.ยังไม่ค่อยเห็นภาพต้องอาศัยจินตนาการเพิ่ม
2.วันเกิดที่พูดถึงตอนแรกหายไปเลย
**เออจริง.... วันเกิดหายไปไหนน่ะ 5555 ขอบคุณนะคะที่ช่วยเตือน TvT**
ดังนั้น
สิ่งที่เราจะทำในครั้งนี้คือ
1.ทำให้เรื่องปะติดปะต่อกัน ดำเนินเรื่องสมูธกว่าเดิม
2.บรรยายมากขึ้น
3.เพิ่มเรื่องวันเกิด ค่ะ
ดูมีแค่ 3 ข้อแต่รู้สึกว่าตัวเองแก้เยอะมาก 555 ไม่ค่อยพอใจของเดิมด้วยแหละค่ะ OTL
อันนี้ของเดิมค่ะ (ข้ามไปอ่านอันใหม่เลยก็ได้นะ จะมาร์คไว้ว่าแก้ตรงไหนบ้างค่า)
僕はお嬢様のために命を捧げる(?)
薄いレースカーテンを通して差し込んだ朝の日差しで、全身が少し温まってきて、僕は目覚ました。「コンコン！おはよう～キナコちゃん」その可愛らしい声の持ち主は僕の愛しい、愛しいお嬢様。彼女は癒される笑顔で、小さなお皿を僕のケージの中に置いてこう言った「ねえ、キナコちゃん、今日は私の誕生日だよ。今夜友達いっぱい集まってくれるからキナコちゃんも一緒に歓迎しようね」そう言いながら僕の頭をなでたお嬢さんの笑顔がすごくかわいい。
僕は、立ち上がって歩いて行ったお嬢様の背中を見ながら考えた。誕生日かあ。僕も誰にも負けないぐらい彼女を喜ばせるプレゼントあげる！でも、どこからゲットできるかな？僕はケージの外を眺めていた。すると、閉め忘れていたドアが目に入ってきた。チャンスだ！と思った僕はケージから飛び出して2年間ずっと暮らしていた豪邸を初めて出てきた。外は未知な世界で怖いけど、お嬢様のためなら何でもする！そう決心した僕はしばらく走っていくと、目の前でコスモスがいっぱい咲いている美しい野原が広がっていた。イエーイ！確か、お嬢様がピンク色大好きみたいだから、僕は一生懸命きれいなコスモスをとって集めていた。
「おい、そのキナコ色のうさぎ！何してんの」という聞きなれない小さな声が後ろから聞こえてきた。振り向くと、そこに真っ白なモルモットが一匹立っていた。「恋人にでもプレゼントあげるなら、もっといい場所教えてあげるよ」そのモルモットは町の後ろにある山の話をし、僕も信じてついて来てしまった。だけど、山に入って進んでいくと、巨大な樹木が並び、真っ黒に茂った雑草も地面に広がっていた。森の中は暗いせいか、空気も冷たく感じていました。「ねえ、まだなの？この先は本当にそういう場所あるの？」と怖くなってきた僕が聞いた。すると、後ろから誰かの冷たい声が聞こえてきた。「モルモット、お前はおいしそうなもの連れてきたな」と。振り向くと、そこに、真っ赤な目で僕を睨みつけた、(うさぎと比べて)巨大な動物が立っている。まさか、オオカミ！？「モルモット君、あなた、僕を裏切ったの！？」
「ごめんね。うさぎちゃん、そうしないと、私の家族が食べられるの」
そのよだれが出ているオオカミに近づいて来られ、逃げようとしても僕の小さな足は協力してくれない。やだよ！食べられてもうお嬢様に会えないなんて！その癒される笑顔、ピアノを弾いている時に僕を乗せたひざまくらとその甘ったるい香り。僕はお嬢様から離れたくない！
その時、「キナコちゃん！どうしてここにいるの？ずっと探してたよ」お嬢様だ！僕のことを探してきてくれたんだ！
近づかないで！お嬢様！食べられちゃうよ～僕は一生懸命叫んだ（うさぎって声出せる？）でも、お嬢様は何もないように僕を抱き上げた。「あらま！なんと可愛いワンちゃん。野良犬かな？…あ！可愛いモルモットちゃんもいる。キナコちゃん、なんでこんなに体震えているの？」彼女は素直な目で僕とその…わんちゃん？を見比べて、見慣れたほほ笑みを浮かべた。
あれ以来、僕はそのワンちゃんとモルモットと一緒に飼われて、お嬢様がワンちゃんとモルモットと遊んだとき、焼餅やくけど、食べられなくて済んで本当によかった。
อันใหม่ค่ะ
僕はお嬢様のために命を捧げる(?)
薄いレースカーテンを通して差し込んだ朝の日差しで、体が少し温まってきて目覚ました。「コンコン！おはよう～キナコちゃん」その可愛らしい声の持ち主は僕の愛しい、愛しいお嬢様。彼女は癒される笑顔でこう言った「ねえ、今日は私の誕生日だよ。今夜友達いっぱい集まってくれるからキナコちゃんも一緒に歓迎しようね」そう言いながら頭をなでてくれた。彼女は僕がおやつを食べているのを何分か見てから、立ち上がって自分の部屋に入っていった。
僕は、遠ざかっていく華奢なその背中を見ながら考えた。誕生日かあ。確か、人間の大切な日なんだよね。僕も誰にも負けないぐらい彼女を喜ばせるプレゼントあげる！でも、どこからゲットできるかな？と、僕はケージの外を眺めていた。すると、閉め忘れていたドアが目に入ってきた。チャンスだ！と思った僕はお嬢様が戻ってくる前に、ケージから飛び出して2年間ずっと暮らしていた豪邸を初めて出てきた。外は、うさぎにしてみれば、天に届くほど高い建物だらけで、怖かったけど、お嬢様のためなら何でもする！そう決心した僕は、歩いている人々の足を避けながら、自然の匂いがした方へ疾走した。しばらく走り続けると、巨大な煉瓦の壁の前にたどり着いた。その後ろでは、コスモスがいっぱい咲いている野原が広がっていた。イエーイ！いいプレゼントになりそうから、僕は一生懸命コスモスをとって集めていた。
「おい、そのキナコ色のうさぎ！何してんの」という聞きなれない小さな声が後ろから聞こえてきた。振り向くと、そこに真っ白なモルモットが一匹立っていた。「恋人にでもプレゼントあげるなら、もっといい場所教えてあげるよ」そう言って優しく町の後ろの山について話してくれた。話がうまいからか、聞いてやっぱその山の方がいいかもってつい思ってしまった。
その小さな背中を追って話した山の中で進んでいくと、深いほど樹木が並び、真っ黒に茂った雑草も地面に広がっていた。「ねえ、まだなの？この先は本当にそういう場所あるの？」と怖くなってきた僕。モルモットが何か言おうとしたとき、後ろから誰かの掠れた声が聞こえてきた。「モルモット、お前はおいしそうなもの連れてきたな」と。振り向くと、そこに、真っ赤な目で僕を睨みつけた巨大な動物が立っている。まさか、オオカミ！？「モルモット君、君、僕を裏切ったの！？」「ごめんね。うさぎちゃん、そうしないと、私の家族が食べられるの」そう言ったモルモットは目をそらした。僕は逃げようとしても小さな足は協力してくれない。やだよ！食べられてもう二度とお嬢様の笑顔が見られないなんて！
その時、「キナコちゃん！ここにいたんだ。ずっと探してたよ」お嬢様だ！そこには見慣れた美しい少女が立っている。嬉しいけど近づかないで！食べられちゃうよ～僕は慌てて叫んだ（うさぎって声出せる？）でも、お嬢様は何もないように僕を抱き上げた。「あらま！なんと可愛いワンちゃん。野良犬かな？…あ！可愛いモルモットちゃんもいる。キナコちゃん、なんでこんなに体震えているの？」彼女は素直な目で僕とその…わんちゃん？を見比べていた
結局その夜の誕生日パーはお嬢様、友達、僕、裏切りモルモットと怖い犬が一緒にお祝いした。あれ以来もあいつらと一緒に飼われて、お嬢様がワンちゃんとモルモットと遊んだとき、焼餅やくけど、食べられなくて済んで何よりだ。
ส่วนสีแดงคือที่เพิ่งเติมมาค่ะ... ส่วนที่ลบออกไปก็มีพอๆ กันเพราะมันสุดหน้ากระดาษแล้ว ฮือออ
ไม่น่าพูดมากเลยจริงๆ ตอนแรกจะตัดหนูแกสบี้ออก 5555 แต่สงสารรร นางเป็นหนูที่ถูกข่มขู่ให้มารับใช้หมาป่า(?) อะ 555
นี่ก็เลยเพิ่มช็อตหลบตาหนีความผิดด้วย เพิ่มความดราม่าหน่อยนึง (?) รู้สึกดราม่าเพิ่มขึ้นบ้างไหมคะ TvT
++สรุปส่วนที่แก้++
1.ความสมูธของเรื่อง
1.1.ช่วงต่อของย่อหน้าที่ 1 ไปย่อหน้าที่ 2
อันแรกจะรู้สึกว่า อ้าว ย่อหน้า 1 ยังนั่งด้วยกันอยู่เลยละ 2 ไปไหนแล้ว 555 อันนี้จะต่อให้สมูธขึ้นค่ะว่าดูกระต่ายกินแล้วลุกเข้าห้องไป พอต้นย่อหน้าสองก็เป็นกระต่ายที่มองお嬢様เดินห่างออกไปค่ะ
1.2.กลางย่อหน้าที่สอง
ช่วงที่กระต่ายจะออกจากกรง อยู่ๆก็พุ่งออกไปเลยมันแปลกๆ เลยเพิ่มคำว่า "ก่อนお嬢様จะกลับมา"เข้าไป เพื่อให้รู้ว่านางเอก(?)ของเรื่องก็ไม่ได้ไปไหนนะ ละเจ้ากระต่ายก็ยังคิดเผื่อถึงจุดนี้แล้วด้วย
1.3.เหตุผลที่ทำให้ตามหนูแกสบี้แปลกหน้าไป
เจอกันครั้งแรกใครมันจะไปเชื่อง่ายๆ (แม้ว่ากระต่ายเรื่องนี้จะไม่ค่อยฉลาดเท่าไหร่ก็เถอะ 5555 สัตว์เลี้ยงที่น่ารักจะต้องเด๋อค่ะถึงจะถูกต้อง) ก็เลยเพิ่มว่าหนูมันพูดเก่งง (ไม่ได้เป็นเหตุผลที่ดีเท่าไหร่ แต่ที่ไม่มีแล้วใส่ได้ประโยคเดียวค่ะ แง orz)
แล้วก็ใส่ประโยคสุดท้ายว่า เอ้อ ในภูเขาน่าจะดีกว่า เพื่อส่งไปยังย่อหน้าต่อไป ที่เพิ่มว่าเดินตามหนูเข้าภูเขา (ที่คุยกันไว้) ไปค่ะ
2.บรรยายให้มากขึ้น
เช่น 華奢な背中、掠れた声
จริงๆอันนี้อยากใช้บรรยายแผ่นหลังของผู้หญิง กับเสียงหมา(ป่า)มาตั้งแต่ต้นแล้วค่ะ แต่ตอนนั้นไม่มีดิก + เน็ต เลยไม่ได้ค้นคำ T__T รอบนี้ก็เลยไปค้นมาค่ะ
โดยเฉพาะ 華奢 นี่เป็นคำที่ไม่เคยเห็นเลย 5555 ก็ไปหาในดิกมาก่อน ละลองพิมพ์ใส่อากู๋ดูค่ะ
เป็นคำที่เค้านิยมใช้กันเหมือนกันนะเนี่ย... อย่างเช่น
------- 骨格のせいと諦めない！華奢になれる肩痩せ方法
ส่วนใหญ่เจอแต่บทความลดความอ้วน 5555 แล้วก็มี 華奢な背中、華奢な腕、華奢な女性、華奢なリング
เป็นแหวนวงบางๆ
จริงๆเวลาแต่งนิยายไทยก็ชอบใช้นะ ร่างบาง บอบบาง ไรประมาณนี้
เคยเห็นคนใช้ "ร่างหนา" ด้วย 55 จะมีเราคนเดียวรึเปล่าที่รู้สึกแปลกกับคำนี้ 55 TvT
ต่อๆ .. แล้วก็พยายามบรรยายสภาพนอกบ้านน้องกระต่ายมากขึ้น เพิ่มความรู้สึกมากขึ้น
พยายามทำให้รับรู้ว่า น้องกระต่ายรักเจ้านายแค่ไหน แล้วก็เกลียดหนู และกลัวหมาตัวนั้นยังไง 5555
3.เพิ่มวันเกิดแล้วค่ะตอนท้าย 555
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ก็... เป็นประมาณนี้ค่ะ
---ทิ้งท้ายเกี่ยวกับปัญหาในการเขียนของตัวเอง---
จริงๆแล้ว อยากเขียนพล็อตเรื่องแนวอบอุ่นกว่านี้ 555 แต่ก็ไม่รู้จะทำไงดี ถ้ามีเวลาเยอะกว่านี้ ก็คงดีค่ะ
(จริงๆเวลาเยอะนะ แต่งานอื่นก็เยอะด้วย โฮฮฮ)
ชอบเขียนนิทานมาก 5555 (ถึงตัวเองจะเขียนไม่เก่งเท่าไหร่) ชอบอ่านด้วยค่ะ พักหลังๆมานี้ก็พยายามอ่านอยู่ แต่เพราะเวลาน้อยเลยอ่านข้ามๆ สุดท้ายก็จำอะไรไม่ค่อยได้ ศัพท์ไหนไม่รู้ก็ไม่ได้เปิดดิก TT
ก่อนหน้านี้ที่เขียนเรื่องผีแล้วรู้สึกตัวเองมีคลัง 表現 เยอะ (อย่างน้อยก็เยอะกว่าเรื่องนี้ แง) เพราะเคยแปลนิยายแนวฆาตกรรมค่ะ (.__.) นิยายมันก็ยาวมาก 6-7 เล่มแน่ะ อ่านไปคำมันจะวนเดิมๆ จนจำได้ คำไหนไม่รู้ก็จำเป็นต้องเปิดดิก เลยติดแน่นในหัวพอสมควรค่ะ 5555
พอไปอยู่ญี่ปุ่น ก็กลายเป็นคนที่ฟังข่าวฆาตกรรมออก แต่ฟังข่าวดาราไม่รู้เรื่อง ตลกดีค่ะ 55555
(ส่วนประชุมสภานี่เปลี่ยนช่องเลย เคยพยายามฟังเขาพูดนะ แต่ไม่เอาแล้วหงายท้องยอมแพ้)
อยากแปลนิยายรักบ้างนะ รู้สึกอ่านฆาตกรรมแล้วตัวเองเป็นคนจิตใจหยาบกระด้าง 55555
คนที่เขียนเรื่องผีได้ เรื่องตลกได้ แต่เขียนเรื่องรักไม่ได้มันช่างน่าเศร้าา (โอ๋ อย่าดราม่า)
บล็อกวันนี้ก็ขอจบลงเพียงเท่านี้นะคะ ฮือ บ่าย 3 ครึ่งแล้วเหรอเนี่ยย การบ้านวิชาต่อไปยังไม่ได้ทำ ;;;; ไปก่อนละค่าา 5555
ขอบคุณที่มาเยี่ยมชมในวันนี้นะคะ ><
